praca

Układ Europejski gwarantuje Polakom legalnie zatrudnionym w UE takie same prawa jak obywatelom Wspólnoty. Niestety nie tworzy on wiele możliwości legalnego podjęcia pracy na terenie Unii.

Kwestie zatrudnienia osoby nie będącej obywatelem Unii Europejskiej reguluje przede wszystkim prawo miejscowe poszczególnych krajów członkowskich. Jak wiadomo jest ono bardzo restrykcyjne i zasadniczo uniemożliwia podjęcie legalnej pracy na terenie Wspólnoty. Pozostawia jedynie bardzo nieliczne wyjątki zależne od władz miejscowych. Istnieje na przykład umowa między rządami Polskim i Niemieckim o zatrudnieniu ustalonej liczby pracowników budowlanych. Ponadto pracodawca niemiecki może zatrudnić obcokrajowca gdy może udowodnić, że nie potrafił znaleźć na dane stanowisko pracownika pochodzącego z UE. Innymi przykładami są zaproszenie do pracy w Niemczech informatyków czy też praca sezonowa.

Podpisany 16 XII 1991 r. Układ Europejski wprowadza pewne ograniczone przywileje dla polskich obywateli. Pod warunkiem, że są oni legalnie zatrudnieni na terytorium państwa członkowskiego gwarantuje im traktowanie wolne od jakiejkolwiek dyskryminacji, wynikającej z obywatelstwa, co do warunków pracy, wynagrodzenia lub zwalniania - w porównaniu z obywatelami tego państwa. Układ postanawia ponadto, że najbliżsi członkowie ich rodzin (tj. małżonkowie i dzieci), z wyjątkiem pracowników podejmujących pracę jako robotnicy sezonowi, mają prawo do poszukiwania i podjęcia pracy na miejscowym rynku, oraz że przysługuje im również identyczne traktowanie jak osób miejscowych. Postanowienie to może być realizowane w inny sposób jeśli dwustronna umowa stanowi inaczej.